Grand Canyon

Weer vroeg op. Maar nu om met een helikopter de Grand Canyon te ontdekken. Natuurlijk zijn we licht nerveus, want geen van allen hebben we nog in een helikopter gezeten. Op zijn Amerikaans gaat het heel geordend. We krijgen duidelijke instructies vooraf en uiteindelijk stappen we in een helikopter voor 7 personen. De piloot en ik (zei de lucky one) zitten voorin. Helen, Lisa en Evi stappen met twee Spanjaarden achterin in. Binnen 5 minuutjes stijgen we nauwelijks voelbaar op. We zien de grond onder ons steeds verder verdwijnen. En al snel vliegen we over een stukje bos. Links en rechts zien we wat brandhaarden, maar naderhand begrijpen we dat dit hier heel gebruikelijk is en de branden onder controle zijn. 

We vliegen 5 minuutjes verder en draaien dan met een grote bocht boven de Grand Canyon. Onvoorstelbaar mooi. Onvoorstelbaar groot. Onvoorstelbaar diep. Er zijn gewoon geen woorden voor. De kleuren schakeringen van de verschillende lagen van de aarde, miljoenen jaren oud, maken grote indruk op ons. Zover we kunnen kijken, zien we de Grand Canyon in zijn volle glorie en we weten dat het daar ook nog niet ophoudt. Diep onder de indruk vliegen we na 30 minuten weer terug en landen even relaxt als we opstegen. Wat een belevenis. 

We kijken nog even rond op het kleine luchthaventje en rijden dan terug naar de camping. Daar zetten we de camper weer op z’n plekje, drinken wat en pakken de rugzak met heel veel water in voor ons volgende avontuur. Een “hiking” over de rim met uitzicht op de Grand Canyon. 

Het is hier allemaal perfect geregeld. Er is een heel bustraject uitgezet die je kan nemen van uitkijkpunt naar uitkijkpunt. Daar tussen kan je wandelen, maar zie je t even niet meer zitten dan pak je gewoon de bus weer. 

We besluiten eerst het bustraject te bekijken en in de namiddag de Rim te bewandelen.  Het is een prima besluit, we komen op de mooiste uitzichtpunten. Weer bekijken we de prachtige kleuren van de Grand Canyon, maar ook de vele vogels, eekhoorntjes en hagedissen. We genieten maximaal. 

Rond een uur of twee vangen we onze Rim-wandeling aan. We zijn dan al behoorlijk moe, maar de wandeling is niet zwaar en dus goed te doen. Af en toe is er een watertappunt waar we de flesjes kunnen bijvullen. Het water smaakt alleen naar chloor, dus dat is wat minder, maar als je echt dorst hebt, heb je daar steeds minder last van. 

Rond half 6 wandelen we de camping op. Moe maar erg voldaan. Wat een prachtdag was dit. De bbq hebben we nu snel aan en na een uurtje smikkelen we van het vlees, de maïs en de aardappelen. Met een glimlach gaan we slapen. 

Op naar ons volgende avontuur.