Ons nieuwe huis

Om half zeven staan we naast ons bed en een uurtje later checken we uit. We gaan op weg naar onze camper. Met de BART (de metro) rijden we richting San Leandro, waar we met behulp van een transferbusje bij de camperverhuurder terecht komen.

We zijn een ietsiepietsie zenuwachtig. Want allebei hebben we nog nooit in zo een groot ding gereden. Dus vooraf bespreken we de voorbereidingen, jij luistert, ik noteer, de een leest mee en de ander vraagt. Maar uiteraard loopt het heel anders. Op het moment van aankomst zijn er al 5 andere Nederlandse gezinnen die die dag ook met de camper vertrekken. Van ieder gezin mag maar één gezinslid de gezamenlijke uitleg volgen, een ander gezinslid moet de paperassen in orde maken. 

Helen stapt de camper met uiteraard alleen maar mannen in en ik sluit mij aan bij de dames voor de administratieve afhandeling. De meiden ondersteunen mij en Lisa neemt alle contracten en verzekeringen in het Engels goed met mij door. Heerlijk zulke grote meiden. 

Na een half uurtje zit zowel de uitleg voor Helen als mijn klusje erop. We mogen de camper in. Het doet ons ontzettend denken aan de check-in met een zeilboot. Alleen een stuk koeler 😀. We ruimen voor een deel de camper al in en als er ruimte genoeg op de parkeerplaats is, vertrekken we zo voorzichtig mogelijk. De camper heeft een automaat door middel van een handel aan het stuur. Dat is even wennen, maar gaat al snel goed. We bereiken onze eerste tussenstop, de Supermarkt!, zonder brokken. 

We kopen de supermarkt half leeg met veel gezonde, maar ook met echt Amerikaanse ongezonde spullen en omdat we ook een vriezertje in de camper hebben, kopen we ook lekker wat ijsjes. 

Rond het middaguur gaan we dan echt op pad met ons nieuwe huis. Het eerste uurtje is wennen, maar met behulp van onze telefoons, het navigatiesysteem en de landkaart vinden we uiteindelijk de Highway 1. Een prachtige route langs de kust. 

We lunchen met de camper aan het strand en parkeren in de namiddag de camper op een parkeerplaats bij Santa Cruz, het mekka voor de enthousiaste surfer. Daar lopen we wat rond en bekijken de surfers die op de hoge golven terug naar het strand surfen.

Vervolgens gaan we op weg naar de camping. Die ligt dicht bij de snelweg en hebben we dan ook al snel gevonden. De receptie is echter al enige tijd gesloten ... oeps ... maar gelukkig is er een envelop met onze naam op het bord geprikt. En jawel ... er is ook een plekje voor ons gereserveerd. 

De eerste proeve van bekwaamheid vindt plaats. Achteruit een parkeerplekkie op parkeren. Het duurt even, maar we zijn zeker niet ontevreden van ons resultaat totdat onze buurman verschijnt. Een echte Amerikaan. Een heerlijk kerel uit “the Army”, die ons vervolgens overlaat met tips. Hij laat mij opnieuw inparkeren waarbij Helen en Lisa de juiste signalen vanuit het leger toepassen. We geven toe, het is een heel stuk efficiënter en we gaan het deze reis nog heel veel toepassen.

Vervolgens installeert onze Army-Guy de hele camper. Sluit stroom aan, de water toe- en afvoer en geeft Helen nog een extra uitleg over het gebruik van de camper. Een soort geschenk uit de hemel op zo een eerste dag, zeg maar. 

Perfect geïnstalleerd richten we de camper verder in en kunnen we het eten klaar gaan maken. Terwijl Evi en ik de bedden opmaken, Helen de laatste koffer uitpakt, bakt Lisa vier heerlijke hamburgers. Met lekker wat sla erbij is het een heerlijke eerste maaltijd in ons campertje. 

In de avond zoeken we alvast de route voor morgen uit. Ook dan gaan we weer veel moois zien langs de westkust van Amerika. Het is voorlopig alleen maar genieten.